Kwas l-polimlekowy

Kwas l-polimlekowy (ang. poly-l-lactic acid – PLLA) to preparat stosowany w zabiegach odmładzających. Służy do odtwarzania objętości i korygowania kształtów twarzy oraz do poprawy jakości skóry. Działanie kwasu l-polimlekowego polega na silnej stymulacji komórek do produkcji własnego kolagenu. Czym jeszcze charakteryzuje się PLLA?

Co to jest kwas I-polimlekowy

Kwas l-polimlekowy to preparat wypełniający, który działa na zasadzie pobudzenia rozrostu tkanki łącznej. Lekarze wykorzystują go w zabiegach wolumetrycznych (służących przywracaniu objętości i modelowaniu twarzy), a także by poprawić jakość starzejącej się skóry.

W medycynie estetycznej używany jest syntetyczny PLLA, choć związek tworzy się naturalnie także w naszym organizmie. Ma to miejsce np. w mięśniach pracujących w trybie spalania beztlenowego.

Warto podkreślić, że preparaty kwasu l-polimlekowego są całkowicie biodegradowalne. Choć w tym przypadku, z powodu dużej masy cząsteczkowej i nieregularnego kształtu kryształów, wchłanianie trwa bardzo wolno.

Mechanizm działania kwasu I-polimlekowego

Po głębokim wstrzyknięciu kwas l-polimlekowy wywołuje stan zapalny, który jest naturalną reakcją organizmu na ciało obce. Stymuluje to komórki do produkcji własnego kolagenu (elementu budulcowego skóry, odpowiedzialnego za jej jędrność, objętość i młody wygląd). Proces ten kończy się w momencie całkowitego rozpadu kwasu l-polimlekowego, czyli około półtora roku po zabiegu. Jednak efekty działania preparatu trwają dłużej, bo średnio 36 miesięcy.

Kiedy kwas I-polimlekowy

Kwas l-polimlekowy stosowany jest w przypadku zmniejszenia objętości tkanek związanego z wiekiem, nadmierną utratą wagi czy terapią przeciwko wirusowi HIV.

Zabiegi medycyny estetycznej z użyciem PLLA, z uwagi na siłę działania, zalecane są osobom starszym (50-60+) i mogą dotyczyć obszarów, takich jak:

• zapadnięte skronie;
• okolica jarzmowa;
• bruzda policzkowa;
• zmarszczki „marionetki”;
• fałdy nosowo-wargowe;
• podbródek;
• linia żuchwy;
• okolice szyi i dekoltu.

Kwasu l-polimlekowego używa się też do ujędrniania skóry ramion, powłok brzusznych, ud oraz rejonów z rozstępami, cellulitem czy bliznami potrądzikowymi.

Przebieg zabiegu kwasem l-polimlekowym

Zabieg z zastsowaniem kwasu l-polimlekowego trwa około 15-30 minut. Na pół godziny przed procedurą lekarz znieczula obszar zabiegowy przy użyciu kremu. Następnie dezynfekuje skórę i głęboko wstrzykuje preparat, stosując przy tym odpowiednią technikę. Zabiegi z użyciem PLLA zwykle wykonuje się w serii.

Zalecenia po zabiegu z użyciem PLLA

Po zabiegu z zastosowaniem kwasu l-polimlekowego ważny jest regularny masaż leczonego obszaru. Takie postępowanie zabezpiecza przed tworzeniem się grudek i nierówności. Po procedurze nie należy się również opalać do czasu zejścia siniaków, zaczerwienienia czy obrzęku.

Działania niepożądane po zabiegu kwasem l-polimlekowym

Procedury z zastosowaniem kwasu l-polimlekowego, pod warunkiem prawidłowego wykonania i przestrzegania zaleceń pozabiegowych, są bezpieczne.

Niemniej przez kilka dni po zabiegu mogą występować sińce, obrzęk czy bolesność. Ponadto każda procedura niesie ze sobą ryzyko zakażenia. Dodatkowo w konsekwencji zabiegu PLLA niekiedy pojawiają się wyczuwalne grudki, które zazwyczaj samoczynnie znikają. To zmiany spowodowane złą techniką iniekcji oraz brakiem masażu.

Jakie efekty daje kwas l-polimlekowy

Zabieg z użyciem kwasu l-polimlekowego powoduje długotrwałą syntezę nowych włókien kolagenowych. Przyczynia się to do wzrostu napięcia i zwiększenia objętości tkanek miękkich.

Ponadto skóra staje się bardziej jędrna, napięta i wygładzona. Co więcej poprawia się jej jakość. Pełne efekty działania preparatu widoczne są po około 3 miesiącach od ostatniego zabiegu i utrzymują się, jak wspomniano, nawet 36 miesięcy.

Przeciwwskazania do zabiegu kwasem l-polimlekowym

Przeciwwskazaniami do poddania się zabiegowi z zastosowaniem kwasu l-polimlekowego są:

• uczulenie na którykolwiek składnik preparatu;
• uczulenie na środki używane do znieczulenia;
• ciąża i karmienie piersią;
• choroby skóry w miejscu potencjalnego zabiegu;
• zapalenia i zakażenia;
• skłonność do keloidów;
• choroby nowotworowe;
• choroby autoimmunologiczne;
• stosowanie leków przeciwzakrzepowych.

Źródła:

1. K. Padlewska, Medycyna estetyczna i kosmetologia, Warszawa 2014, s. 231-234
2. M. Wasiluk, Młodziej. Anti-age: jak wyglądać pięknie i naturalnie, Bielsko-Biała 2022, s. 182-185
3. A. Przylipiak red., Podstawy medycyny estetycznej. Podręcznik dla studentów kosmetologii, Białystok 2014, s. 36-38